De bezinnings- en ontmoetingsruimte van de abdij van Drongen in de jaren 1970, een toppunt van moderniteit in die tijd, waar je te midden van met donkergroene ruwharige stof overtrokken kubussen en balken tot rust en zelfs ontboezemingen werd geacht te kunnen komen, de roomse toepassing voor pubers van de psychoanalytische sofa van Freud. Als hart van de retraites moet dit toch bij menig oud-leerling bepaalde herinneringen induceren?